Tíminn fer frá manni eins og ekkert sé

Tíminn fer frá manni eins og ekkert se og við pælum ekkert í því fyrr en við föttum það allt í einu að við séum að verða of sein eða að það sé að koma að hlutunum sem maður er búin að kvíða eða bíða eftir í langann tíma en allt í einu er komið að hlutunum.

En núna er semsagt að koma að því að ég verði 20.. ekki morgun heldur hinn, og mér sem hefur alltaf fundið það svo langt í burtu frá mér að ég myndi jafnvel ekkert verða 20... en svo allt í einu kemur tíminn eins og það hafi verið í gær sem ég var að hugsa út í það að það væru 4 ár í þetta...
svo er það líka óléttan.... ó guð minn góður... það eru ekki nema 5 vikur rétt rúmar í það að ég verði 2ja barna móðir....pælið

mér fannst það hafa verið í gær sem ég tók fyrsta prófið og það kom nei.. en viku seinna þá kom jáið stóra (tók semsagt fyrra prófið of snemma svo að það mældist ekekrt þá) og þá hugsaði maður að það væru 35 vikur í stóra atburðinn!!!! en það er fyrir 30 vikum!!!! HALLÓ hvar hef ég verið allann þennan tíma eiginlega????? missti ég af einhverju eða? var ég meðvitundarlaus allann þennan tíma... ég meina ÚFFFFFFFFFFFFFFFFFF þetta er nú allt of óraunverulegt til þess að vera satt!!

en jújú maður er nú samt alveg orðin ágætlega þreyttur á þessarri endalausu óléttu.. búin að vera ólétt í nánast 2 ár...svo maður er nú alveg orðin dálítið þreyttur andlega og líkamlega.. þannig að ég verð alveg fegin að fá litla prinsinn minn í edurnar og losna við það að vera svona þung og þessa verki í grindinni... og njóta þess að vera með yndislegum börnunum mínum.

en ég þarf að minnsta kosti að hætta þessu því ég þarf að undirbúa kaffi boð hérna sem ég ætla að vera með fyrir famelíuna á morgun...